مُجمَل

یا ، یا ، ، یا ، ^{، _،}

، ،

،
																				
،
																				
،
																				
،
																					،
																						،
																							

																							

																						
																					
																				

																			

یا ، یا ، ، یا ، ^{، _،}

، ،

،
																				
،
																				
،
																				
،
																					،
																						،
																							

																							

																						
																					
																				

																			

یا ، یا ، ، یا ، ^{، _،}

، ،

،
																				
،
																				
،
																				
،
																					،
																						،
																							

																							

																						
																					
																				

																			

۸ سال پیش من یک‌شبه و بدون این‌که انتظارش رو داشته باشم از هم گسستم. بعد از دو سال حس کردم که قطعات روح و روانم رو بالاخره کنار هم قرار دادم و دوباره به خودم سروشکل دادم؛ دردهای جسمیم خوب شده بودن و من دوباره می‌خندیدم. با این‌که تیپ شخصیتیم تغییر کرده بود و یک حالت سِر شدگی عجیبی رو تجربه می‌کردم.

مدت‌ها گذشت و من گویا از یک خواب پنج‌شش ساله بلند شدم و متوجه شدم که تمام این مدت اون افسردگی به حالت دیگری شدیدتر همراه من و سوار بر دوشم بوده.

فکر می‌کنم هشت سال از زندگیم کافی بوده باشه. هشت سالی که سخت‌ترین کار دنیا برای من «بیدار شدن» بود. امروز و توی این لحظه می‌خوام این سوگواری رو تموم کنم و این‌بار با جای این زخم ادامه بدم. می‌خوام این‌بار به جای Survive کردن، زندگی کنم.

× آدم بدونِ غم نمی‌شه، راه بی پیچ‌وخم نمی‌شه.

یا ، یا ، ، یا ، ^{، _،}

، ،

،
																				
،
																				
،
																				
،
																					،
																						،
																							

																							

																						
																					
																				

																			

یا ، یا ، ، یا ، ^{، _،}

، ،

،
																				
،
																				
،
																				
،
																					،
																						،
																							

																							

																						
																					
																				

																			

پیروزی توی یک جنگ خیلی وابسته‌ست به قدرت گرفتن تصمیم‌های سخت.​​​​​​ بعد از زحمات سال ۲۰۲۰ و نابود کردن داعش، برگشتن سر خونه‌ی اول توی سوریه، مقدار زیادی هم مربوط به آزاد کردن اتوبوس اتوبوس اسیر جنگی داعشیه.

حالا وضعیت امروز برام چرایی و اهمیت اعدام‌های مجاهدین توی سال ۶۷ رو روشن‌تر می‌کنه.

× کاش دنیا اون جای نایس توی ذهن ما بود که با مذاکره همه‌چیز حل می‌شه. کاش اتک آن تایتان و توکیو غول واقعیت‌های جهان ما نبودند.

یا ، یا ، ، یا ، ^{، _،}

، ،

،
																				
،
																				
،
																				
،
																					،
																						،
																							

																							

																						
																					
																				

																			

الان یه ماهی می‌شه که دست به هیچ کتابی نزدم. ۳۱ تا ۲۴ ساعت از آخرین‌باری که کتاب خوندم می‌گذره. از مدت‌ها پیش سکوت که هیچ، باید خفه‌خون می‌گرفتم.

اگه می‌گی «رُکی»، هشتادوهفت درصد داستان اینه که حرف «رُک» به‌ت برنخوره. این‌جوری نیست که بشینی یه گوشه عیب‌وایراد این و اون ُ به‌روشون بیاری و خودت قسر دربری.

× من‌م موافقم؛ بیا همون‌طوری تو رودربایستی بمونیم.